Stanisław Syroczyński
Stanisław Syroczyński urodził się w 1848 r w Jurkowcach, majątku leżącym w guberni kijowskiej. Wywodził się z rodziny polskiej szlachty osiadłej na Ukrainie. Był synem Seweryna – lekarza z wykształcenia, który jednak porzucił praktykę, aby zająć się prowadzeniem majątku. Rodzice zmarli, gdy był kilkunastoletnim chłopcem. Zmarł w Kijowie 20 kwietnia 1912 r. Msza żałobna odprawiona została w kościele katolickim św. Aleksandra, pochowany został najprawdopodobniej na którymś z cmentarzy kijowskich.
Z wykształcenia był inżynierem leśnikiem, absolwentem Akademii Rolniczej w Moskwie. Przez kilka lat pracował w tym charakterze w guberni tambowskiej, a od 1874 r. również zajął się gospodarzeniem w Jurkowcach, które doprowadził do rozkwitu. Ożenił się ze Stanisławą z Podhorskich.
Stanisław Syroczyński był szeroko znany i ceniony w środowisku ziemiańskim guberni kijowskiej. Prowadził bowiem szeroko zakrojoną działalność społeczną i polityczną. Piastował wiele funkcji, zdobywając sympatię i uznanie środowiska.
Stanisław Syroczyński nie był człowiekiem, który trafia na karty encyklopedii, Życie jego było dość zwyczajne, może nawet niezbyt ciekawe. A jednak jest to postać zasługująca na szacunek. Reprezentował te wartości, które tak bardzo w ludziach cenimy: żył cicho i skromnie, a mimo to nie żył tylko dla siebie. Miał na celu dobro ogółu, starał się na miarę swoich możliwości wpływać na bieg zdarzeń, pomagać ludziom i w ten sposób nadać sens temu zwykłemu życiu. Jak bardzo potrzeba dzisiaj takich wzorów!
Działalność Stanisława Syroczyńskiego
W 1906 r. założył razem z Romanem Dmowskim Polskie Stronnictwo Narodowe na Rusi. W sporze romantycznego rewolucjonizmu z pozytywistycznym pragmatyzmem stanął na gruncie tego drugiego i zdecydował się kandydować do Rady Państwa – wyższej izby parlamentu rosyjskiego, do którego wybory ogłosił car w celu złagodzenia nastrojów rewolucyjnych. 17 kwietnia 1906 r. został wybrany na reprezentanta guberni kijowskiej i pełnił tę funkcję do 1909 r.
Ważną inicjatywą Stanisława Syroczyńskiego był pomysł budowy w Kijowie polskiego szpitala. Rozpoczął zbiórkę funduszy, sam przeznaczył na ten cel za życia i w testamencie 150 tys. rubli (na ogólny koszt budowy 222 tys.) Zbiórka funduszy odbywała się także po jego śmierci. W nekrologu zamieszczonym w polskiej gazecie – „Dzienniku Kijowskim” żona, powołując się na ostatnią wolę męża, zamieściła prośbę, aby zamiast kwiatów składać ofiary na budowę szpitala. Szpital został oddany do użytku w 1914 roku. i nosił imię Stanisława Syroczyńskiego. (Budynek istnieje w Kijowie do dnia dzisiejszego i mieści się w nim oddział Instytutu Neurochirurgii). W tym samym roku i dzięki funduszom tego samego darczyńcy rozpoczęła działalność w Lublinie szkoła, którą państwu przedstawiamy.
Nadanie imienia Szkoły
Kiedy na początku lat dziewięćdziesiątych Rada Pedagogiczna i Samorząd Szkolny Zespołu Szkół Samochodowych podjęły decyzję o powrocie Szkoły do im. Stanisława Syroczyńskiego, był on postacią całkowicie zapomnianą. Informacje o nim i jego rodzinie zostały odnalezione w pamiętnikach szlachty polskiej na Ukrainie, prasie wydawanej przez Polaków w Kijowie i Petersburgu, dokumentach archiwalnych oraz opracowaniach historycznych. Po wielu latach poszukiwań udało się zdobyć także zdjęcie patrona szkoły.
